Music Center / Centrum Muzyki

Kryzys i degradacja obszarów miejskich obejmujących tereny poprzemysłowe i pomilitarne stały się zjawiskiem wymagającym stałej interwencji, bezustannych działań prewencyjnych i rewitalizacyjnych. Działania te przestają mieć charakter doraźny, stając się istotną częścią aktywności urbanistycznej. Już w tej chwili planowanie przestrzenne tylko w niewielkim stopniu obejmuje planowanie rozwoju miast poprzez tworzenie nowych „dzielnic”; o wiele ważniejszym wyzwaniem staje się szukanie rozwiązania takich problemów jak spadek aktywności zdegradowanych terenów miejskich oraz ich rewitalizacja i odnowa połączona z poprawą infrastruktury technicznej i komunikacyjnej, ale również społecznej i ekonomicznej. Dlatego też w procesie rewitalizacji bardzo duże znaczenie mają czynniki endogeniczne i egzogeniczne, które w naturalny sposób wyznaczają kierunki ingerencji i działań. Prezentowany projekt sięga zatem swoim zasięgiem oddziaływania dalej aniżeli założenia konkursu, wykraczając poza granice opracowania w celu zapewnienia większej integracji terenów przyległych.

Przedmiotowa rewitalizacja odnosi się do działań prowadzonych na istniejących przestrzeniach zurbanizowanych – poprzemysłowych i pomilitarnych, co w istotny sposób definiuje działania skierowane na planowanie i realizowanie „nowych” zespołów zabudowy w zastanej tkance miejskiej będącymi dopełnieniem obecnego ładu przestrzennego.
Zastosowanie zasad zrównoważonego rozwoju w dziedzinie rewitalizacji polegać będzie na skutecznej integracji aspektów przestrzennych, budowlano-inwestycyjnych, społecznych, ekonomicznych i ekologicznych w ramach jednego zwartego zespołu urbanistycznego jaki stanowić powinna ta część Krakowa

Teoria informacji Cohena i Christiansena mówi, że przez ekspresję architektoniczną należy rozumieć wartość estetyczną, która oddziałuje na odbiorcę przez informację całkowicie niewymierną, odbieraną przez myśl, odczucia i doświadczenia odbiorcy (wiąże się z pobudzeniem emocjonalnym, które wyzwala się w odbiorcy). Idąc zatem tropem powyższej myśli można pokusić się o stwierdzenie, że sztuka tworzenia architektury to umiejętność tworzenia dzieła sztuki (rzeźby) ze wszystkimi konsekwencjami z tym związanymi. Kompozycja architektoniczna jak i muzyczna charakteryzują się najwyższym poziomem abstrakcji, a więc obie te dziedziny mogą się obywać bez odwzorowania rzeczywistości, co mniej ni więcej oznacza że dowolność i niefiguratywność w kreowaniu formy w obu przypadkach jest jak najbardziej dozwolona.

Architektura zawsze wzorowała się na kontekście zawartym w określonym miejscu i czasie. Nie należy jednak zapominać o funkcji użytkowej obiektów architektonicznych ich symboliki która odnosi się do elementów odwołujących się do skojarzeń mających go łatwo zidentyfikować oraz zapamiętać. Symbolikę jaką zaplanowano zawrzeć w koncepcji umieszczono w zastosowanych rozwiązaniach kompozycyjnych oraz konstrukcyjno-materiałowych. Stanowią one bowiem pierwszą i najprostszą formę komunikacji autora z odbiorcą.